Na twintig jaar in de keuken had Vilmar de Haas (40) het wel zo’n beetje gezien en besloot het over een compleet andere boeg te gooien: hij werd glaszetter. Voor hij die switch maakte, werkte hij onder andere als souschef in een 4-sterrenhotel, was hij scheepskok, werkte een blauwe maandag bij Coolblue en haalde hij diverse diploma’s. Toen Vilmar een advertentie voor de vacature van glaszetter zag staan, reageerde hij vooral om aan zijn sollicitatieplicht te voldoen. Nog geen week later draaide hij volle bak mee bij de Hermans Groep. Een carrièreswitch zie je wel vaker, maar van kok naar glaszetter is toch wel een héle bijzondere move.

Wat was de reden dat je van baan wilde veranderen?
“Het kwam eigenlijk door Corona. Toen de ellende uitbrak, lag alles helemaal stil. Ik had opeens tijd om na te denken en vroeg me af of ik dit werk nog wel 25 jaar wilde doen. Het antwoord was nee. In de keuken werken is leuk hoor, maar als je kinderen krijgt, merk je dat het verre van optimaal is: De onregelmatige werktijden, het altijd werken in een kleine benauwde ruimte…Ik merkte dat ik écht toe was aan iets nieuws.”

Waarom koos je ervoor glaszetter te worden? Je kon toch alle kanten op?
Ja, dat klopt (Vilmar lacht). Eigenlijk was ‘t puur toeval. Ik had ze een sollicitatiebrief geschreven omdat dat van de UWV moest. Een verplicht nummertje dus. Toen ik – vrij onverwachts – voor een gesprek uitgenodigd werd, was ik toch wel benieuwd. Het was een heel goed gesprek en ik werd meteen enthousiast over de functie, het omscholingstraject en de mogelijkheden. Ze hebben bij de Hermans Groep verschillende diensten, doen veel grote en bijzondere projecten en hebben 70 man in dienst, dus je kunt binnen het bedrijf nog ontzettend veel kanten op. Toen ze me vroegen om gewoon eens een half dagje mee te lopen, heb ik dan ook meteen ‘ja’ gezegd.

En? Was je meteen enthousiast?
“Ja, heel erg. Die dag reed ik mee met een ervaren glaszetter en het klikte meteen. Zowel qua werk als op het persoonlijke vlak. Natuurlijk keek hij de kat eerst wel even uit de boom, maar hij merkte dat ik van aanpakken wist en graag dingen wilde leren. Dan is het ijs snel gebroken. We werkten een aantal adressen af, hij liet me zien hoe het werkte en ik dacht: dit is het! Dus toen ze me een vaste baan aanboden, vroeg ik meteen waar ik kon tekenen.”

Hoe ziet een werkdag er nu voor jou uit?
“Het glas is vooraf al ingemeten en op maat gemaakt, dus je hoeft het alleen maar op je wagen te zetten en je bent klaar om te gaan. Meestal ga je met z’n tweeën op pad. Soms ook alleen. De afspraken zijn van tevoren allemaal voor je gemaakt. Je hebt gemiddeld acht afspraken per dag, dus je maakt veel kilometers, vooral in de regio Noord- en Zuid-Holland. Je bent veel buiten en je komt bij veel mensen over de vloer. Echt, je maakt dan van alles mee: Van kogelgaten door het raam, uit de hand gelopen burenruzies, tot een kopje koffie met een zelfgebakken appeltaart. Maar klanten zijn je altijd ontzettend dankbaar als je het voor ze fikst.”

Hoe vind je de mensen bij de Hermans Groep? Is het anders dan in de keuken?
“Ja, anders is het zeker. Om te beginnen zijn het bijna allemaal mannen. Veel schuine moppen dus. Maar dat ken ik wel van de keuken. In het begin zijn ze vaak nog een beetje stroef. Maar zodra je iedereen kent, word je heel snel geaccepteerd en ben je ‘one of the guys’. Je moet elkaar en de cultuur een beetje leren kennen. Maar dat is overal. Er zijn trouwens ook vrouwen hoor, maar die zie ik vooral als ik op kantoor ben.”

Is glaszetter een moeilijk vak?
“Op zich niet. Wat wel helpt, is dat ik best een handige jongen ben. Dat heb ik van huis uit meegekregen. Een kastje maken, schuurtje bouwen, radiootjes openschroeven. Dat werk. Ik heb ook altijd heel veel gereedschap in huis gehad. Ik pak meteen aan en pak het daardoor ook snel op. Sommige dingen zijn makkelijk, andere moet je echt onder de knie krijgen, sommige dingen kan ik nog steeds niet. Gelukkig krijg ik veel begeleiding van ervaren glaszetters en mag ik nu op kosten van de Hermans Groep één dag per week naar een ROC om de basis goed te leren. Ik weet wat ik doe, maar nog niet precies waarom. Straks wel. Dan kan ik klanten precies uitleggen waarom ik dingen op een bepaalde manier aanpak. En dan heb ik ook een extra diploma op zak. Wat natuurlijk altijd prettig is, zeker als je binnen het bedrijf wil doorgroeien.